Freyr Hólm Ketilsson

11.4.2008 | 09:13

Hvar er ábyrgðin... hvað eru menn að hugsa...

Oft og iðulega er það þannig að maður hefur orðið orðlaus.
Hugsa samt að það séu ekki margir sem hafa gert mig oftar orðlausan en hæstvirtur seðlabankastjóri og fyrrverandi forsætisráðherfa Davíð Oddson.
Hvað er máið að tala niður fasteignaverð um 30%.
Gerið þið ykkur grein fyrir því hvaða afleiðingar það myndi hafa?
Þá fyrst erum við að tala um fjöldagjaldþrot heimilanna.

Speki dagsins:
Ef þú gtur haldið áfram ögn lengur muntu aldrei bíða ósigur.

Spár og smár, iss piss og pe...
Heyrði Sigga (smá)storm eiginlega bara gola eða andvari tala um spár greinigardeildanna.
Ekki gaf hann þeim háa einkunn sagði ekki meira en minna en ef veðurspárnar væru eins lélegar og spár bankanna væru búnar að vera þá myndi hann hreinlega ekki spá.
HALLÓ... veðurfræðingar hafa í gegnum tíðina ekki einu sinni getað sagt manni hvernig veðrið er þá og þá stundina.
Hvað þá að þeir hafi getað spáð nokkra daga fram í tímann.
Svo segir litli hnötturinn galvaskur og gasprandi.
Já og svo segja spár okkur að sumarið verði milt rigning undir meðallagi og hiti yfir meðallagi.
Vá þvílík snilligáfa sem maðurinn býr yfir.
Loftslag fer hlýnandi með hverju árinu og rigningar minnka.
Þannig að Já Siggi "svífur um í léttur regni og kulda" það eru allar líkur á því að sumarið verði yfirmeðallagi hlýtt og þurrt.
Það þarf engan veðurfræðing til að finna það út.
Eingöngu rökhugsun.

Brandari dagsins:
Ungur maður lenti í þeirri óþægilegu aðstöðu að hætta að ná honum upp svo hann fer til læknis.

Læknirinn segir honum að vöðvarnir sem stjórni blóðflæðinu niður í liminn séu ónýtir og það sé ekkert sem hægt sé að gera nema að hann sé tilbúinn að prófa tilraunaaðgerð.

Hann spyr hvernig aðgerð það sé og læknirinn útskýrir það fyrir honum: “Við tökum vöðva úr rana fílsunga og græðum þá í stað ónýtu vöðvanna og vonum það besta.”

Honum finnst þetta allt hljóma hálf óhugnanlega, en tilhugsunin við að geta aldrei stundað kynlíf framar verður yfirsterkari.

Sex vikum síðar er komið að því að prófa græjuna og býður hann kærustunni af því tilefni út að borða.

Á veitingastaðnum finnur hann allt í einu ótrúlega pressu á félaganum, hann er að fá standpínu dauðans.

Hann ákveður að renna aðeins niður klaufinni til að losa um hann.
Um leið og hann opnar fyrir klaufina, sprettur félaginn út, grípur kínarúllu af borðinu og hverfur aftur ofan í buxurnar.

Kærastan hans gapir orðlaus yfir þessu í nokkrar sekúndur og segir síðan: “Vá, geturðu gert þetta aftur?”

“Já örugglega,” segir gaurinn eldrauður í framan, “en ég er ekki viss um að það komist önnur kínarúlla upp í rassinn á mér.”